نگران بودم الان کجایه این شهری نکنه راهه خونمونو گم کردی یا اگه دلت هوایه خونمونو کرد تا کجای راهو اشتباه اشتباه برگردی نگران بودم آه میکشیدم از ته دل من به جای هردومون غصه میخوردم اینقدر فکر تو بودم که زخمامو یادم رفت اینقدر که نفهمیدم کی و کجا کی و کجا کجا مردم کجا مردم منو اینجوری به خاطرت بسپر یه پرنده که غصتو میخورد یه پرنده که منتظر نشستو نشست یه پرنده که کنجه لونش مرد منو اینجوری به خاطرت بسپر یه پرنده که غصتو میخورد یه پرنده که منتظر نشستو نشست یه پرنده که کنج لونش مرد منو اینجوری به خاطرت بسپر یه پرنده که غصتو میخورد یه پرنده که منتظر نشستو نشست یه پرنده که کنج لونش مرد